Nicolaus I Bernoulli

Nicolaus I Bernoulli (Bażel, 21 ta' Ottubru 1687 - Bażel, 29 ta' Novembru 1759; imsejjaħ ukoll Nicolas jew Nikolas), kien matematiku Żvizzeru u wieħed mill-matematiċi prominenti ħafna fil-familja Bernoulli.

Kien bin Nicolaus Bernoulli, pittur u membru tal-kunsill ta' Bażel. Fl-1704 ħa l-lawrja mill-Università ta' Bażel taħt is-superviżjoni ta' Jakob Bernoulli u kiseb id-dottorat fil-liġi ħames snin wara b'teżi fuq it-teorija tal-probabbiltà. Fl-1716 ingħata l-katedra ta' Galileo fl-Università ta' Padova, fejn ħadem fuq l-ekwazzjonijiet differenzjali u l-Ġeometrija. Fl-1722 irritorna lejn l-Iżvizzera u ħa l-katedra tal-Loġika fil-Università ta' Bażel.

Ġie kien elett Fellow tar-Royal Society ta' Londra f'Marzu tal-1714. ^[1].

Il-kontribuzzjonijiet l-aktar importanti tiegħu insibuhom fl-ittri tiegħu, l-iżjed f'dawk li kiteb lil Pierre Rémond de Montmort. F'dawn l-ittri, huwa introduċa b'mod partikolari l-Paradoss ta' San Pietruburgu. Ikkorisponda wkoll ma' Gottfried Wilhelm Leibniz u Leonhard Euler.