Bartolomé de Escobedo
| Bartolomé de Escobedo | |
|---|---|
| Ħajja | |
| Twelid | Zamora, 1510s |
| Nazzjonalità | Spanja |
| Mewt | 10 Novembru 1563 (Gregorian) |
| Edukazzjoni | |
| Lingwi | Spanjol |
| Okkupazzjoni | |
| Okkupazzjoni | kompożitur |
| Moviment | Rinaxximent |
Bartolomé de Escobedo (twieled fl-1515 – miet fil-11 ta' Awwissu 1563) kien kompożitur Rinaxximentali Spanjol.
Bijografija[immodifika | immodifika s-sors]
Huwa twieled f'Zamora, studja f'Salamanca fejn kien kantant, u fl-1536 ingħaqad mal-kor Papali f'Ruma bħala t-tieni Spanjol biss wara Cristóbal de Morales. Huwa baqa' Ruma sal-1554, b'interruzzjoni minħabba ritorn qasir lejn raħal twelidu fl-1541-1545. Meta telaq mill-kor Papali, reġa' lura Spanja, u ngħaqad mal-Katidral ta' Segovia bħala persuna mhux residenti.[1]
Huwa ħabbat wiċċu ma' għadd ta' diffikultajiet meta kien Ruma, l-iktar minħabba li kienet taqbiżlu malajr u minħabba l-mard. Rekords mill-Vatikan, id-Diarii Sistini, juru li ngħata multa darbtejn peress li sejjaħ lil kantant ieħor "ħmar" u "ħanżir oħxon", u li ġie skomunikat għal jum fl-1546. Minkejja dan, huwa kien meqjus ferm bħala teoriku u kien involut fil-ġudizzju tad-dibattitu pubbliku tal-1551 bejn Nicola Vicentino u Vicenzo Lusitano dwar ir-rilevanza tal-modalitajiet tal-Greċja Antika għall-mużika tas-seklu 16.[1]
Hemm spekulazzjonijiet li Escobedo kien l-għalliem ta' Tomás Luis de Victoria, iżda ma hemmx evidenza soda dwar dan.[1]
Mill-mużika tiegħu, għadhom jeżistu biss żewġ quddisiet, sitt moteti u villancico waħda.
Xogħlijiet[immodifika | immodifika s-sors]
Quddisiet:
- Missa Ad te levavi (a6)
- Missa Philippus Rex Hispanie (a6)
Moteti:
- Domme non secundum (a5)
- Erravi sicut ovis (a4)
- Exurge quare obdormis (a4)
- Hodie completi sunt (a5)
- Immutentur habitu (a4)
- Magna opera Domini (a4)
Villancico:
- Ay, ay, ay, quien se queja (a6)
Iktar qari[immodifika | immodifika s-sors]
- Stevenson, Robert (1980). "Bartolomé de Escobedo". In Sadie, Stanley (ed.). The New Grove Dictionary of Music and Musicians. Vol. vi (l-ewwel edizzjoni). Londra: Macmillan. p. 244.
- Gustave Reese, Music in the Renaissance. New York, W.W. Norton & Co., 1954. ISBN 0-393-09530-4.