Knisja ta' Santa Margerita

Minn Wikipedija, l-enċiklopedija l-ħielsa
Il-Knisja ta' Santa Margerita, Westminster.

Il-Knisja ta' Santa Margerita (bl-Ingliż: Church of St. Margaret) tinsab fuq l-artijiet tal-Abbazija ta' Westminster fil-Pjazza tal-Parlament, Londra, l-Ingilterra.[1] Il-knisja hija ddedikata lil Margerita ta' Antjokja[2], u tifforma parti minn Sit ta' Wirt Dinji uniku tal-UNESCO flimkien mal-Palazz ta' Westminster u l-Abbazija ta' Westminster.[3]

Storja u deskrizzjoni[immodifika | immodifika s-sors]

Il-knisja ġiet stabbilita fis-seklu 12 minn patrijiet Benedittini, sabiex in-nies li kienu jgħixu fl-inħawi qrib l-Abbazija setgħu jagħtu qima separatament fil-knisja parrokkjali iktar sempliċi tagħhom stess[4], u storikament kienet fi ħdan il-"mija ta' Ossulstone" fil-kontea ta' Middlesex.[5] Fl-1914, fid-daħla ta' Memorials of St. Margaret's Church, Westminster, eks Rettur tal-Knisja ta' Santa Margerita, Hensley Henson, irrapporta dwar tradizzjoni Medjevali li l-knisja kienet antika daqs l-Abbazija ta' Westminster, u l-oriġini tagħha kienu marbuta mal-istess qaddis irjali, kif ukoll li "Iż-żewġ knejjes, kunventwali u parrokkjali, ilhom maġenb xulxin għal iktar minn tmien sekli - ovvjament, mhux il-verżjonijiet eżistenti, iżda knejjes iktar antiki li l-knejjes eżistenti huma s-suċċessuri tagħhom fl-istess sit".[6]

Il-Knisja ta' Santa Margerita ġiet rikostruwita mill-1486 sal-1523, fuq l-istigazzjoni tar-Re Enriku VII, u l-knisja l-ġdida, li fil-biċċa l-kbira tagħha għadha teżisti sa llum il-ġurnata, ġiet ikkonsagrata fid-9 ta' April 1523. Issejħet bħala "l-aħħar knisja f'Londra mżejna skont it-tradizzjoni Kattolika qabel ir-Riformazzjoni", u fuq kull naħa ta' ħajt diviżorju kbir kien hemm statwi mpittrin b'mod rikk ta' Santa Marija u ta' San Ġwann, filwaqt li l-binja kellha diversi kappelli interni. Fis-snin 40 tas-seklu 16, il-knisja l-ġdida kważi twaqqgħet, meta Edward Seymour, l-Ewwel Duka ta' Somerset, ippjana li jwaqqa' l-knisja biex b'hekk ikollu materjali ta' kwalità tajba għall-Palazz ta' Somerset, il-palazz il-ġdid tiegħu f'The Strand. Bis-saħħa tar-reżistenza tal-parruċċani armati ma wettaqx il-pjanijiet li kellu.[7]

Fl-1614, il-Knisja ta' Santa Margerita saret l-ewwel knisja parrokkjali tal-Palazz ta' Westminster, meta l-Puritani tas-seklu 17, li ma kinux kuntenti bl-Abbazija wisq liturġika, għażlu li jwettqu s-servizzi parlamentari tagħhom fi knisja li skonthom kienet iktar adattata[8]: prattika li tkompliet minn dak iż-żmien 'l hawn.

Bejn l-1734 u l-1738, it-torri tal-Majjistral ġie rikostruwit skont id-disinn ta' John James; dak iż-żmien, l-istruttura kollha kienet miksija bil-ġebel ta' Portland. Il-portali tal-Lvant u tal-Punent ġew miżjuda wara meta J. L. Pearson kien l-arkitett. Fl-1878, il-knisja minn ġewwa ġiet irrestawrata sew u ġiet mibdula għad-dehra attwali tagħha minn Sir George Gilbert Scott, għalkemm bosta karatteristiċi tal-familja Tudor inżammu.[9]

Fl-1863, waqt l-esplorazzjonijiet preliminari ta' tħejjija għal dan ir-restawr, Scott sab li diversi bibien kienu miksija x'aktarx b'ġilda umana. Wara li t-tobba eżaminaw il-ġilda, l-istoriċi Vittorjani ħarġu bit-teorija li l-ġilda x'aktarx kienet ta' William is-Sagristan, li organizza klikka kriminali li fl-1303 serqet mingħand ir-Re l-ekwivalenti ta' $100 miljun skont il-valur tal-lum. Kienet ħadma kumplessa, fejn kienu involuti diversi membri tal-klikka kriminali lebsin taparsi patrijiet iħawlu l-arbuxxelli fil-palazz. Wara sitt xhur mis-serqa kbira, l-oġġetti misruqa ġew moħbija f'dawk l-arbuxxelli. L-istoriċi kienu jemmnu li William is-Sagristan ġie mqaxxar ħaj bħala kastig u l-ġilda tiegħu ntużat biex jiġu miksija dawn il-bibien irjali, li inizjalment x'aktarx kienu jinsabu fil-Palazz ta' Westminster.[10] Studju sussegwenti żvela li l-ġlud kienu ta' annimali tal-ifrat u mhux ta' bniedem.

Sas-snin 70 tas-seklu 20, l-għadd ta' nies li kienu jgħixu qrib il-knisja laħaq il-mijiet. Ir-responsabbiltà ekkleżjastika tal-parroċċa ġiet allokata mill-ġdid lill-parroċċi ġirien permezz tal-Att dwar l-Abbazija ta' Westminster u l-Knisja ta' Santa Margerita f'Westminster tal-1972, u l-knisja ġiet taħt l-awtorità tad-Dekan u tal-Konfraternità tal-Abbazija ta' Westminster.

F'Ottubru ta' kull sena tiġi ċċelebrata quddiesa tas-sena l-ġdida għall-Knisja Ortodossa Koptika fir-Renju Unit, u fl-2016 qaddes l-Isqof Angaelos.[11]

Ir-Rettur tal-Knisja ta' Santa Margerita spiss ikun kanonku tal-Abbazija ta' Westminster.[12]

Twieqi kommemorattivi[immodifika | immodifika s-sors]

Il-Knisja ta' Santa Margerita minn ġewwa.

Fost it-twieqi notevoli tal-knisja hemm it-tieqa tal-Lvant magħmula fl-1509 bil-ħġieġ ikkulurit Fjamming, li nħolqot biex tikkommemora l-wegħda taż-żwieġ ta' Katerina ta' Aragona lil Enriku VIII. Din kellha storja partikolari. Ingħatat minn Enriku VII lill-Abbazija ta' Waltham f'Essex, u max-Xoljiment tal-Monasteri, l-aħħar Patri Superjuri bagħatha lil kappella privata f'New Hall, Essex. Din spiċċat fil-pussess ta' Thomas Boleyn, l-Ewwel Konti ta' Wiltshire, missier Anne Boleyn, imbagħad f'idejn Thomas Radclyffe, it-Tielet Konti ta' Sussex, imbagħad f'idejn George Villiers, l-Ewwel Duka ta' Buckingham, imbagħad f'idejn Oliver Cromwell, imbagħad reġgħet lura għand it-Tieni Duka ta' Buckingham, imbagħad f'idejn il-Patri Ġeneral, id-Duka ta' Albemarle, imbagħad f'idejn John Olmius, u mbagħad f'idejn is-Sur Conyers ta' Copt Hall, Essex. Ibnu bigħ it-tieqa lill-parroċċa tal-Knisja ta' Santa Margerita fl-1758 għal erba' mitt guinea. Il-flus ġew minn għotja ta' £4,000 mingħand il-parlament lill-parroċċa dik is-sena għar-rinnovazzjoni tal-knisja u għar-rikostruzzjoni tal-presbiterju.[13]

Twieqi oħra jikkommemoraw lil William Caxton, l-ewwel stampatur tal-Ingilterra, li ndifen fil-knisja fl-1491, lil Sir Walter Raleigh, li ġie ġustizzjat fil-bitħa interna tal-Palazz l-Antik u mbagħad indifen fil-knisja fl-1618, lill-poeta John Milton, parruċċan tal-knisja, u lill-Ammirall Robert Blake.[14]

Sit ta' Wirt Dinji[immodifika | immodifika s-sors]

Il-Palazz ta' Westminster u l-Abbazija ta' Westminster, inkluż il-Knisja ta' Santa Margerita, ġew iddeżinjati bħala Sit ta' Wirt Dinji tal-UNESCO fl-1987.[3]

Il-valur universali straordinarju tas-sit ġie rrikonoxxut abbażi ta' tliet kriterji tal-għażla tal-UNESCO: il-kriterju (i) "Rappreżentazzjoni ta' kapulavur frott il-kreattività tal-bniedem"; il-kriterju (ii) "Wirja ta' skambju importanti ta' valuri umani, tul perjodu ta' żmien jew fi ħdan żona kulturali fid-dinja, dwar l-iżviluppi fl-arkitettura jew it-teknoloġija, l-arti monumentali, l-ippjanar tal-bliet jew id-disinn tal-pajsaġġ"; u l-kriterju (iv) "Eżempju straordinarju ta' tip ta' bini, ta' grupp ta' siti jew ta' pajsaġġ arkitettoniku jew teknoloġiku li joħroġ fid-dieher stadju/i sinifikanti fl-istorja tal-bniedem".[3]

Żwiġijiet[immodifika | immodifika s-sors]

Apparti ż-żwiġijiet tal-parruċċani tagħha, il-knisja kemm-il darba ntużat għal diversi żwiġijiet komunitarji ta' Membri Parlamentari, kif ukoll pari u uffiċjali tal-House of Lords u tal-House of Commons. Fost iż-żwiġijiet notevoli:

  • il-5 ta' Lulju 1631: Edmund Waller u Anne Banks, li kienet werrieta u membru tal-Qorti tal-Aldermen, iżżewġu fil-knisja kontra l-ordnijiet tal-Qorti u tal-Kunsill Privat tal-Ingilterra. Waller preċedentement kien ħa l-għarusa iżda ġie mġiegħel jirritornaha. Minkejja l-ilment tal-Kamra Superjuri (Star Chamber), Waller ingħata l-maħfra mir-Re Karlu I;
  • it-13 ta' Mejju 1654: Lady Mary Springett (l-omm tar-rispett ta' William Penn) u Isaac Pennington;
  • l-1 ta' Diċembru 1655: Samuel Pepys u Elisabeth Marchant de St. Michel;
  • it-12 Novembru 1656: John Milton u Katherine Woodcock;
  • it-12 ta' Ġunju 1895: William Hicks u Grace Lynn Joynson;
  • it-12 ta' Settembru 1908: Winston Churchill u Clementine Hozier;
  • il-21 ta' April 1920: Harold Macmillan u Lady Dorothy Cavendish;
  • it-18 ta' Lulju 1922: Lord Louis Mountbatten u Edwina Ashley;
  • it-8 ta' Ottubru 1993: David Armstrong-Jones, il-Viskonti Linley, u l-Onorevoli Serena Stanhope.

Żwiġijiet notevoli oħra jinkludu uħud taż-"Żgħażagħ Għorrief".

Magħmudijiet[immodifika | immodifika s-sors]

  • Charles Weston, it-Tielet Konti ta' Portland, id-19 ta' Mejju 1639;
  • Barbara Villiers, l-unika wild ta' Lord Grandison u l-maħbuba rjali futura tar-Re Karlu II, ġiet mgħammda fil-knisja fis-27 ta' Novembru 1640;
  • Charles Montagu, l-Ewwel Konti ta' Halifax, ġie mgħammed fil-knisja fit-12 ta' Mejju 1661;
  • Charles FitzRoy, it-Tieni Duka ta' Cleveland, l-ikbar iben ta' Barbara Villiers, ġie mgħammed fil-knisja fis-16 ta' Ġunju 1662, meta isem il-missier ingħata lir-raġel tagħha, Lord Castlemaine, minflok ir-Re, li iktar 'il quddiem irrikonoxxa l-wild bħala tiegħu. F'Ottubru 1850 The Gentleman's Magazine rrapportat din l-entrata u sostniet li kienet "verità mhux magħrufa" u "fatt ġdid fl-istorja sigrieta ta' Karlu II";
  • Thomas Pelham-Clinton, it-Tielet Duka ta' Newcastle, it-28 ta' Lulju 1752;
  • Olaudah Equiano, skjav li xtara l-ħelsien tiegħu stess, u li sar abolizzjonist ewlieni, ġie mgħammed bħala Gustavus fid-9 ta' Frar 1759, meta ġie deskritt fir-reġistru parrokkjali bħala "Gustavus Vassa, persuna ta' karnaġjon sewda li twieled f'Carolina 12-il sena ilu".

Difniet[immodifika | immodifika s-sors]

  • William Caxton, 1491;[15]
  • John Sutton, it-Tielet Baruni Dudley, "Lord Quondam", it-18 ta' Settembru 1553; u martu Lady Cicely Grey, it-28 ta' April 1554;
  • Nicholas Ludford, 1557;
  • John Sheppard, Diċembru 1558, kompożitur;
  • Blanche Parry, 1590;
  • Thomas Churchyard, 1604, poeta, suldat u membru tal-qorti ta' Eliżabetta;
  • Sir Walter Raleigh, 1618;
  • William Murray, it-Tieni Konti ta' Tullibardine, it-30 ta' Lulju 1627;
  • Edward Grimeston, l-14 ta' Diċembru 1640;
  • Wara r-Restawr tal-Monarkija, fl-1661 diversi Parlamentari li kienu ndifnu fl-Abbazija ta' Westminster, l-Ammirall Robert Blake, Denis Bond, Nicholas Boscawen, Mary Bradshaw, Sir William Constable, l-Ammirall Richard Deane, Isaac Dorislaus, Anne Fleetwood, Thomas Hesilrige, Humphrey Mackworth, Stephen Marshall, Thomas May, John Meldrum, Admiral Edward Popham, John Pym, Humphrey Salwey, William Strong, William Strode, u William Twisse, kellu tneħħew minn hemm u ndifnu mill-ġdid f'fossa mhux immarkata fl-art madwar il-Knisja ta' Santa Margerita, fuq ordni tar-Re Karlu II. Fil-ħajt estern fuq ix-xellug tad-daħla prinċipali tal-Punent hemm mafkar għalihom.[16]
  • Mary [Davies] [imwielda fl-1675], armla ta' Sir Thomas Grosvenor, it-Tielet Barunett; indifnet fl-art madwar il-knisja, qrib il-portal tat-Tramuntana;
  • Wenceslas Hollar, Marzu 1677;
  • Thomas Blood, 1680;
  • John West, is-Sitt Baruni De La Warr, 1723;
  • l-Isqof Nicholas Clagett, 1746;
  • Elizabeth Elstob, femminista bikrija, 1756;[17]
  • Henry Constantine Jennings, 1819;[18]
  • Ignatius Sancho, kompożitur, kittieb, abolizzjonista tal-iskjavitù.[19]

Funerali u servizzi funebri[immodifika | immodifika s-sors]

  • Jeremy Thorpe, eks mexxej tal-Partit Liberali;
  • Antony Armstrong-Jones, l-Ewwel Konti ta' Snowdon;
  • Lady Elizabeth Shakerley.

Avvenimenti notevoli oħra[immodifika | immodifika s-sors]

Jum l-Għid tal-1555 matul ir-renju ta' Marija I, patri Protestant eks Benedittin, William Flower darab lill-patri li kien qed jagħti s-sagrament. Huwa nidem talli darab lill-patri iżda ma nidimx għar-raġuni li wasslitu biex iwettaq dak l-att, li kienet ir-rifjut tad-duttrina tat-trasformazzjoni tal-ġisem u d-demm ta' Kristu. B'hekk ġie ġustizzjat għal ereżija u ġimgħa wara qatgħulu idejh u tawh in-nar quddiem il-knisja.

Matul l-Ewwel Gwerra Dinjija, Edward Lyttelton, is-surmast ta' Eton, ta omelija fil-knisja dwar it-tema tal-"imħabba għall-għadu", u ppromwova l-fehma li kwalunkwe trattat ta' wara l-gwerra mal-Ġermanja kellu jkun wieħed ġust u mhux vendikattiv. Wara l-quddies, kellu jitlaq il-knisja mill-bieb ta' wara, filwaqt li għadd ta' dimostranti bdew ikantaw Viva l-Gran Brittanja! bħala protesta għall-attitudni tiegħu.[20]

Korijiet[immodifika | immodifika s-sors]

Il-korijiet tal-Knisja ta' Santa Margerita jiġu fornuti mill-Iskola ta' Westminster. Il-knisja ospitat ukoll l-ewwel spettaklu tal-Kor tal-Parlament tar-Renju Unit taħt Simon Over fis-sena 2000.

Orgni[immodifika | immodifika s-sors]

Fl-1806 ġie installat orgni minn John Avery. L-orgni attwali nbena minn J. W. Walker & Sons Ltd. Speċifikazzjoni tal-orgni tista' tinstab fir-Reġistru Nazzjonali tal-Orgnijiet.[21]

Retturi[immodifika | immodifika s-sors]

Mackenzie Walcott jelenka dawn li ġejjin bħala membri tal-kleru fit-tmun:[22]

  • għall-ħabta tal-1503: Sir John Conyers, membru tal-kleru;
  • għall-ħabta tal-1509: Sir John Symes, membru tal-kleru;
  • għall-ħabta tal-1519: is-Sur Hall, membru tal-kleru;
  • għall-ħabta tal-1521: Sir Robert Danby, membru tal-kleru;
  • għall-ħabta tal-1530: William Tenant, membru tal-kleru;
  • 1594: William Drap;
  • għall-ħabta tal-1610: William Murrey;
  • għall-ħabta tal-1621: Prosper Styles, membru tal-kleru;
  • għall-ħabta tal-1622: Isaac Bargrave, membru tal-kleru;
  • għall-ħabta tal-1638: Gilbert Wymberly, membru tal-kleru;
  • 1640: Stephen Marshall, lekċerer;
  • 1642: Samuel Gibson;
  • 1644: is-Sur Eaton, membru tal-kleru;
  • 1649: John Binns;
  • 1657: is-Sur Wyner / is-Sur Warmstree, lekċerer;
  • 1661: William Tucker, membru tal-kleru;
  • għall-ħabta tal-1670: William Owtram (membru tal-kleru wkoll fl-1664);[23]
  • 1679-1683: Thomas Sprat;
  • 1683-1724†: Nicholas Onley;[24]
  • 1724-1730†: Edward Gee;
  • 1730-1734: James Hargrave;
  • 1734-1753†: Scawen Kenrick;
  • 1753-1784†: Thomas Wilson;
  • 1784-1788†: John Taylor;[25]
  • 1788-1796†: Charles Wake;
  • 1796-1827†: Charles Fynes-Clinton;
  • 1828-1835: James Webber.

Skont l-Att dwar il-Kummissarji Ekkleżjastiċi tal-1840, dan ir-rwol ta' rettur kien anness mar-rwol ta' kanonku tal-Abbazija ta' Westminster li dak iż-żmien kien okkupat minn Henry Hart Milman. Fil-fatt hu u s-suċċessuri tiegħu bħala kanoniċi kienu jkunu retturi ex officio. Dan l-arranġament baqa' sal-1978. Ir-Rettur spiss (u kontinwament mill-1972 sal-2010) kien ikun ukoll il-Kappillan tal-iSpeaker tal-House of Commons.[26]

  • 1835-1849: Henry Hart Milman;
  • 1849-1864†: William Cureton;
  • 1864-1876†: William Conway;
  • 1876-1895: Frederic Farrar (Kappillan tal-iSpeaker ukoll mill-1890);[27]
  • 1895-1899: Robert Eyton;[28]
  • 1899-1900: Joseph Armitage Robinson;[29]
  • 1900-1912: Hensley Henson;[30]
  • 1912-1936†: William Hartley Carnegie (Kappillan tal-iSpeaker ukoll mill-1916);[31]
  • 1936-1940†: Vernon Storr;
  • 1941-1946: Alan Don (Kappillan tal-iSpeaker ukoll mill-1936);
  • 1946-1956: Charles Smyth;
  • 1957-1969: Michael Stancliffe (Kappillan tal-iSpeaker ukoll mill-1961);
  • 1970-1978: David Edwards (Kappillan tal-iSpeaker ukoll mill-1972);
  • 1978-1982: John Baker (Kappillan tal-iSpeaker ukoll);
  • 1982-1987: Trevor Beeson (Kappillan tal-iSpeaker ukoll);
  • 1987-1998: Donald Gray (Kappillan tal-iSpeaker ukoll);
  • 1998-2010: Robert Wright (Kappillan tal-iSpeaker ukoll);
  • 2010-2016: Andrew Tremlett;
  • 2016-2020: Jane Sinclair;[32]
  • 2020-preżent: Anthony Ball.

† Ir-rettur miet waqt li kien fil-kariga.

Organisti[immodifika | immodifika s-sors]

Fost l-organisti li daqqew l-orgni fil-Knisja ta' Santa Margerita hemm:

  • Robert Whyte, 1570-1574;
  • John Egglestone;
  • John Parsons, 1616-1621 (l-organista tal-Abbazija ta' Westminster ta' dak iż-żmien);[33]
  • John Hilton, 1628-1657(?);
  • John Blow, 1695-????;
  • Bernard Smith, 1676-1708;
  • Henry Turner, 1708-????;
  • John Illam, ????-1726;
  • Edward Purcell, iben Henry Purcell, 1726-1740;
  • James Butler, 1740-1772;
  • William Rock, 1774-1802;
  • Michael Rock, 1802-1809;
  • John Bernard Sale, 1809-1838;
  • T.G. Baines, għall-ħabta tal-1864;[34]
  • Walter Galpin Alcock, ????-1896;
  • Edwin Lemare, 1897-1902;
  • Reginald Goss-Custard, 1902-1914;
  • Edwin Stephenson, 1914-1922 (l-eks organista tal-Katidral ta' San Filep, Birmingham);
  • Edgar Stanley Roper, ????-1929 (organista u kompożitur ukoll tal-Kappella Rjali tal-Maestà Tiegħu fil-Palazz ta' San Ġakbu);
  • Herbert Dawson, 1929-1965;
  • Martin Neary, 1965-1972;
  • Richard Hickox, 1972-1982;
  • Thomas Trotter, 1982-????.[35]

Gallerija[immodifika | immodifika s-sors]

  • Tabella bl-informazzjoni dwar il-knisja.
    Tabella bl-informazzjoni dwar il-knisja.
  • Il-Knisja ta' Santa Margerita. Fuq ix-xellug hemm it-Torri ta' Eliżabetta tal-Palazz ta' Westminster u fuq il-lemin hemm l-Abbazija ta' Westminster.
    Il-Knisja ta' Santa Margerita. Fuq ix-xellug hemm it-Torri ta' Eliżabetta tal-Palazz ta' Westminster u fuq il-lemin hemm l-Abbazija ta' Westminster.
  • Veduta tal-Knisja ta' Santa Margerita wara l-Big Ben mil-London Eye.
    Veduta tal-Knisja ta' Santa Margerita wara l-Big Ben mil-London Eye.
  • In-navata tal-knisja.
    In-navata tal-knisja.

Referenzi[immodifika | immodifika s-sors]

  1. ^ "Westminster Abbey". web.archive.org. 2008-03-05. Arkivjat mill-oriġinal fl-2008-03-05. Miġbur 2023-04-08.Manutenzjoni CS1: BOT: url-oriġinali status mhux magħruf (link)
  2. ^ Pevsner, N.; Bradley, Simon (2003). The Buildings of England: London 6 – Westminster. Uxbridge: Penguin. ISBN 0-300-09595-3.
  3. ^ a b ċ Centre, UNESCO World Heritage. "Palace of Westminster and Westminster Abbey including Saint Margaret’s Church". UNESCO World Heritage Centre (bl-Ingliż). Miġbur 2023-04-08.
  4. ^ "ourpasthistory.com: St Margaret Westminster". web.archive.org. 2008-06-11. Arkivjat mill-oriġinal fl-2008-06-11. Miġbur 2023-04-08.Manutenzjoni CS1: BOT: url-oriġinali status mhux magħruf (link)
  5. ^ "GENUKI: Middlesex, Westminster St Margaret". web.archive.org. 2007-09-30. Arkivjat mill-oriġinal fl-2007-09-30. Miġbur 2023-04-08.Manutenzjoni CS1: BOT: url-oriġinali status mhux magħruf (link)
  6. ^ "Memorials of St. Margaret's church, Westminister, comprising the parish registers, 1539-1660, and other churchwardens' accounts, 1460-1603", reported in Notes and Queries (1914), p. 518.
  7. ^ John Richardson, The Annals of London: a Year-by-year Record of a Thousand Years of History (University of California Press, 2000), p. 81.
  8. ^ Wright, A.; Smith, P. (1868). Parliament Past and Present. Londra: Hutchinson & Co.
  9. ^ Scott, George Gilbert (1995) [1879]. Stamp, Gavin (ed.). Personal and Professional Recollections. [London: Sampson Low, Marston, Searle & Rivington] Stamford: Paul Watkins Publishing. ISBN 1-871615-26-7.
  10. ^ Arnold, Catharine (2012). Underworld London: Crime and Punishment in the Capital City (bl-Ingliż). Londra: Simon and Schuster. p. 15. ISBN 9781849832922. Ċitazzjoni għandu parametr mhux magħruf u vojt: |iktar= (għajnuna)
  11. ^ "StackPath". www.indcatholicnews.com. Miġbur 2023-04-08.
  12. ^ "Interview: Robert Wright, Sub-Dean of West­minster Abbey, Rector of St Margaret's Church". www.churchtimes.co.uk. soft hyphen character f'|titlu= f'pożizzjoni 43 (għajnuna)
  13. ^ H. B. Wheatley, Peter Cunningham, London Past and Present: Its History, Associations, and Traditions, p. 467.
  14. ^ "Sir Walter Raleigh – Execution". www.britannia.com. Miġbur 2023-04-08.
  15. ^ H. B. Wheatley, Peter Cunningham, London Past and Present: Its History, Associations, and Traditions, p. 467.
  16. ^ pixeltocode.uk, PixelToCode. "Oliver Cromwell and Family". Westminster Abbey (bl-Ingliż). Miġbur 2023-04-08.
  17. ^ John Chambers, Biographical Illustrations of Worcestershire (1820), p. 347.
  18. ^ E. Angelicoussis, "Jennings, Henry Constantine (1731–1819)" in Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004, ISBN 0-19-861411-X.
  19. ^ pixeltocode.uk, PixelToCode. "Ignatius Sancho". Westminster Abbey (bl-Ingliż). Miġbur 2023-04-08.
  20. ^ Alan Wilkinson, The Church of England and the First World War (Londra, SCM Press, 1996), p. 221.
  21. ^ "NPOR | The National Pipe Organ Register". www.npor.org.uk. Miġbur 2023-04-08.
  22. ^ Walcott, Mackenzie Edward Charles (1847). The History of the Parish Church of Saint Margaret, in Westminster. Westminster: W. Blanchard & Sons. p. 84.
  23. ^ J. L. Chester, The Marriage, Baptismal, and Burial Registers of the Collegiate Church or Abbey of St. Peter, Westminster, Volum 10 (Harleian Society, 1876), p. 197.
  24. ^ "Onley, Nicholas (ONLY671N)". venn.lib.cam.ac.uk. Miġbur 2023-04-08.
  25. ^ Taylor, John (1711-1788). Volume 55. Miġbur 2023-04-08.
  26. ^ "Search results". The Church of England (bl-Ingliż). Miġbur 2023-04-08.
  27. ^ "Farrar, Frederic William (FRR849FW)". venn.lib.cam.ac.uk. Miġbur 2023-04-08.
  28. ^ "Page 7063 | Issue 26686, 6 December 1895 | London Gazette | The Gazette". www.thegazette.co.uk. Miġbur 2023-04-08.
  29. ^ The Deanery of Westminster. The Times. No. 36897. Londra. It-13 ta' Ottubru 1902, p. 9.
  30. ^ Bishop Hensley Henson – Master of Dialectic, The Times, id-29 ta' Settembru 1947, p. 27.
  31. ^ pixeltocode.uk, PixelToCode. "Royalty". Westminster Abbey (bl-Ingliż). Arkivjat minn l-oriġinal fl-2023-04-03. Miġbur 2023-04-08.
  32. ^ pixeltocode.uk, PixelToCode. "News archive". Westminster Abbey (bl-Ingliż). Miġbur 2023-04-08.
  33. ^ Dwight's Journal of Music, p. 331.
  34. ^ William Charles Pearce, A Biographical Sketch of Edmund Hart Turpin, 1911.
  35. ^ pixeltocode.uk, PixelToCode. "Thomas Trotter". Westminster Abbey (bl-Ingliż). Miġbur 2023-04-08.
Miksub minn "https://mt.wikipedia.org/w/index.php?title=Knisja_ta%27_Santa_Margerita&oldid=303012"