Carolina Invernizio
| Carolina Invernizio | |
|---|---|
 | |
| Ħajja | |
| Isem propju | Carolina Maria Margarita Invernizio |
| Twelid |
Voghera (en)  , 28 Marzu 1851 |
| Nazzjonalità | Renju tal-Italja |
| Mewt | Cuneo, 27 Novembru 1916 |
| Edukazzjoni | |
| Lingwi | Taljan |
| Okkupazzjoni | |
| Okkupazzjoni |
kittieb xeneġġatur |
Carolina Maria Margarita Invernizio (28 ta’ Marzu 1851 – 27 ta’ Novembru 1916), magħrufa aħjar bħala Carolina Invenizio, kienet rumanziera Taljana. Hija kellha suċċess popolari kbir bejn l-aħħar tas-snin 1800 sa mewtha.
Bijografija
[immodifika | immodifika s-sors]Ħajja bikrija
[immodifika | immodifika s-sors]Invenizio twieled f'Voghera, bint uffiċjal tar-Renju ta' Sardinja. Hija dejjem iddikjarat id-data tat-twelid tagħha bħala l-1858, iżda fl-1983 wara riċerka estensiva fir-reġistri muniċipali, is-sena tat-twelid tagħha eventwalment ġiet determinata li kienet l-1851.[1]
Fl-1865 marret toqgħod flimkien mal-familja tagħha Firenze, fejn studjat fl-Istituto Magistrale.[1]
Karriera
[immodifika | immodifika s-sors]Invenizio għamlet id-debutt tagħha fil-kitba fl-1876, bir-rakkont qasir Un autore drammatico.[1] Fl-1877 hija ppubblikat l-ewwel rumanz tagħha, Rina o L'angelo delle Alpi.[1][2]
Invernizio kitbet madwar 150 rumanz u 20 kollezzjoni ta' novelli, kif ukoll erba' kotba ta' finzjoni għat-tfal.[2] Influwenzata mil-letteratura feuilleton, hija kellha segwaċi popolari enormi bir-rumanzi tagħha kkaratterizzati minn temi sensazzjonalisti, melodramatiċi u spiss gotiċi.[1] [2] Ħafna drabi kienet milqugħa ħażin mill-kritiċi, u Antonio Gramsci irrefera għaliha bħala “truppa antik” u “tiġieġa onesta”, eventwalment iddispjaċih għal dawn ir-rimarki.[1][3]
Diversi kitbiet tagħha inqalbu għall-Malti minn Arturo Caruana ftit wara li dehru bit-Taljan.[bżonn referenza]
Ħajja personali
[immodifika | immodifika s-sors]Fl-1881, ta’ 30 sena, Invenizio żżewweġ logutenent Bersaglieri, Marcello Quinterno, u ta’ 35 sena kellha lil bintha l-unika, Marcella. Hija segwiet lil żewġha waqt l-iskjeramenti tiegħu, u marret toqgħod Turin u Cuneo, fost bliet oħra.[1][2]
Referenzi
[immodifika | immodifika s-sors]- ^ a b ċ d e f ġ Giuseppe Zaccaria. "Invernizio, Carolina". Dizionario Biografico degli Italiani - Vol. 62. Treccani, 2004.
- ^ a b ċ d Guido Davico Bonino (October 2015). Donne allo specchio: I più bei racconti della letteratura italiana al femminile. Bur, 2015. ISBN 978-8858682388.
- ^ Sharon Wood (January 1995). Italian Women's Writing, 1860-1994. A&C Black, 1995. ISBN 0485910020.
| Internazzjonali | |
|---|---|
| Nazzjonali | |
| Nies | |
| Oħra | |
