Şükriye Sultan
| Şükriye Sultan | |
|---|---|
 Şükriye Sultan f'età iżgħar. | |
| Isem sħiħ |
Hatice Şükriye Sultan خدیجه شکریه سلطان |
| Twelid | 24 ta' Frar 1906 |
| Post tat-twelid |
Çamlıca Villa, Konstantinopel, Imperu Ottoman (Istanbul, Turkija tal-lum) |
| Mewt | 1 ta' Mejju 1972 (ta’ 66 sena) |
| Post tal-mewt | Çamlıca Villa, Istanbul, Turkija |
| Midfun | Musulew Sultan Mahmud II, Divanyolu, Istanbul |
| Dar Irjali | Dar ta' Osman |
| Dinastija | Dinastija Ottomana |
| Missier | Şehzade Yusuf Izzeddin |
| Omm | Leman Hanım |
| Twemmin reliġjuż | Iżlam Sunni |
Hatice Şükriye Sultan (Tork Ottomani: خدیجه شکریه سلطان "mara li tirrispetta" u "grata"; 24 ta' Frar 1906 – 1 ta' April 1972) kienet prinċipessa Ottomana, bint il-werriet tat-tron Şehzade Yusuf Izzeddin, iben is-Sultan Abdulaziz, u Leman Hanım.
Ħajja bikrija[immodifika | immodifika s-sors]
Şükriye Sultan twieldet fl-24 ta' Frar 1906 fil-villa ta' missierha f'Çamlıca. Missierha kien Şehzade Yusuf Izzeddin u ommha kienet Leman Hanım.[1] Kienet it-tieni wild, u bint il-kbir imwielda minn missierha u t-tifel il-kbir ta’ ommha. Hija kellha żewġ aħwa iżgħar, ħu, Şehzade Mehmed Nizameddin, sentejn iżgħar minnha, u oħt, Mihriban Mihrişah Sultan, għaxar snin iżgħar minnha. Missierha wettaq suwiċidju fl-1 ta’ Frar 1916, meta kellha għaxar snin. Kienet in-neputi ta' Abdulaziz u Dürrünev Kadın.[2]
L-ewwel żwieġ[immodifika | immodifika s-sors]
Şükriye Sultan iżżewweġ lit-tieni kuġin tagħha Şehzade Mehmed Şerafeddin bin Şehzade Selim Süleyman,[3] u neputi tas-Sultan Abdulmejid I. It-tieġ sar fl-14 ta’ Novembru 1923 fil-Villa ta’ Nişantaşı. Fl-eżilju tal-familja imperjali f'Marzu 1924, Şükriye, u żewġha marru joqogħdu f'Pariġi, fejn għexu sal-1925,[4] u mbagħad l-Eġittu, fejn ingħaqdu magħha oħtha Mihrişah Sultan u Cavidan Hanım, it-tieni ta' missierha. konsorti. Aktar tard marru jgħixu Bejrut, fejn it-tnejn iddivorzjaw[4] fl-1927. [2]
It-tieni żwieġ[immodifika | immodifika s-sors]
Fl-4 ta’ Settembru 1935, iżżewġet lil Aħmed il-Ġaber is-Sabaħ bin Ġaber II is-Sabaħ, li kien it-tmien ħakkiem tal-Maxjeħa (Xejkdom) tal-Kuwajt bejn l-1915 u l-1917. fil-Kajr, l-Eġittu. Iddivorzjaw fl-1937.[5]
Fl-10 ta’ Frar 1938,[5] kienet għarajtha ma’ Midhat Bey, iben Ziver Pasha.[6][7] Madankollu, iż-żwieġ, ma sarx.[6][7] Fl-1944, qabdet ma' Şehzade Ömer Faruk meta l-kunsill għażel lil Şehzade Ahmed Nihad bħala r-rajjes tal-familja.[8]
It-tielet żwieġ[immodifika | immodifika s-sors]
F'April 1949,[5] iżżewġet lil Mehmed Şefik Ziya (1894 – 1980)[3] ċittadin Amerikan ta' etniċità Torka Ċiprijotta.[6][7]Fl-1952, hija, żewġha, u oħtha reġgħu lura Istanbul wara r-revoka tal-liġi tal-eżilju għall-prinċessi. Hawnhekk hi stabbilita f’Çamlıca Villa.[9][10]
Mewt[immodifika | immodifika s-sors]
Şükriye Sultan mietet fl-1 ta' April 1972 fl-età ta' sitta u sittin sena u ġiet midfuna fil-mausoleum tal-bużnannu tagħha Sultan Mahmud II, Divanyolu, Istanbul.[2]
Unuri[immodifika | immodifika s-sors]
Referenzi[immodifika | immodifika s-sors]
- ^ Reşad, Ekrem; Osman, Ferid (1911). Musavver nevsâl-i Osmanî. p. 68.
- ^ a b ċ Adra, Jamil (2005). Genealogy of the Imperial Ottoman Family 2005. pp. 15, 27.
- ^ a b Vâsıb, Ali; Osmanoğlu, Osman Selaheddin (2004). Bir şehzadenin hâtırâtı: vatan ve menfâda gördüklerim ve işittiklerim. YKY. p. 441. ISBN 978-9-750-80878-4.
- ^ a b Milanlıoğlu, Neval (2011). Emine Naciye Sultan'ın Hayatı (1896-1957). pp. 13 r. 55, 126–27.
- ^ a b ċ Veliahd Yusuf İzzeddin Efendi (1857-1916) (Teżi).
- ^ a b ċ Ercüment Ekrem Talu; Tahsin Yıldırım (2005). Şehzade Yusuf İzzeddin öldürüldü mü, intihar mı etti?. Selis. p. 16. ISBN 978-975-8724-47-5.
- ^ a b ċ Tahsin Yıldırım (2006). Veliaht Yusuf İzzeddin. Çatı Yayıncılık. ISBN 978-975-8845-21-7.
- ^ Bardakçı, Murat (2017). Neslishah: The Last Ottoman Princess. Oxford University Press. p. 207. ISBN 978-9-774-16837-6.
- ^ Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı (1994). İstanbul ansiklopedisi. Kültür Bakanlığı. p. 536. ISBN 978-9-757-30607-8.
- ^ Kurşun, Zekeriya (2005). Üsküdar Sempozyumu: Bildiriler. Üsküdar Belediyesi. p. 344. ISBN 978-9-759-20195-1.
- ^ a b ċ Virgül, Issues 80-83. Pusula Yayıncılık. 2005. p. 41.
- ^ Fritz Rudolf Künker GmbH & Co. KG. Künker Auktion 299 - Orden und Ehrenzeichen aus aller Welt: Das Osmanische Reich, The Ottoman Collection, Teil 2. Numismatischer Verlag Künker. pp. 146–147.