Jules Lemaître

Minn Wikipedija, l-enċiklopedija l-ħielsa
Jules Lemaître
President

1899 - 1904
11. seat 20 of the Académie française (en) Translate

20 Ġunju 1895 - 5 Awwissu 1914
Victor Duruy (en) Translate - Henry Bordeaux (en) Translate
Ħajja
Isem propju François Élie Jules Lemaître
Twelid Vennecy (en) Translate, 27 April 1853
Nazzjonalità Franza
L-ewwel lingwa Franċiż
Mewt Tavers (en) Translate, 4 Awwissu 1914
Familja
Koppja/i Marie-Anne Detourbay (en) Translate
Edukazzjoni
Alma mater École Normale Supérieure (en) Translate
Lingwi Franċiż
Okkupazzjoni
Okkupazzjoni kittieb
kritiku letterarju
Premjijiet
Sħubija Ligue de la Patrie Française‏ (en) Translate
Académie Française (en) Translate
Moviment artistiku esej
poeżija
teatru

François Élie Jules Lemaître (27 ta' April 1853 – 4 ta' Awwissu 1914) kien kritiku letterarju u drammaturgu Franċiż.

Bijografija[immodifika | immodifika s-sors]

Lemaître twieled fi Vennecy, Loiret. Laħaq professur fl-Università ta’ Grenoble fl-1883, meta kien diġà magħruf sew għall- kritika letterarja tiegħu. Sena wara, fl-1884 irriżenja mill-università biex jiddedika ħinu għal-letteratura. Lemaître ħa post Jean-Jacques Weiss bħala kritiku tad-drama tal-Journal des Débats, u sussegwentement ħadem l-istess rwol fuq ir-Revue des Deux Mondes. L-istudji letterarji tiegħu nġabru taħt it-titlu ta' Les Contemporains (7 serje, 1886–99), u l-feuilletons drammatiċi tiegħu bħala Impressions de Théàtre (10 serje, 1888–98).[1]

L-iskizzi ta’ Lemaître dwar awturi moderni jagħtu għarfien kbir u ġudizzju mhux mistenni, b'oriġinalità tal-espressjoni tal-kelma. Huwa ġie ammess fl-Akkademja Franċiża fis-16 ta’ Jannar 1896. Il-fehmiet politiċi ta' Lemaître kien ddikjarati f'La Campagne Nationaliste (1902), lekċers mogħtija fil-provinċji minnu u minn Godefroy Cavaignac.[1]

Lemaître mexxa kampanja nazzjonalista fl-Écho de Paris, u għal xi żmien kien president tal-Ligue de la Patrie Française.[1] Il-Ligue oriġinat fl-1898 bi tliet akkademiċi żgħażagħ, Louis Dausset, Gabriel Syveton u Henri Vaugeois, li riedu juru li d-Dreyfusism ma kienx aċċettat minn kulħadd fl-Università. [2] Nedew petizzjoni li attakkat lil Émile Zola u dak li ħafna raw bħala konfoffa xellugija internazzjonalista u paċifista. [3] Charles Maurras kiseb l-interess tal-kittieb Maurice Barrès, u l-moviment kiseb l-appoġġ ta’ tliet personalitajiet eminenti: il-ġeografiku Marcel Dubois, il-poeta François Coppée u l-kritiku u Jules Lemaître. [2]

Lemaître irriżenja mil-Ligue de la Patrie Française 1904, u ddedika l-bqija ta’ ħajtu għall-kitba.[1] Miet f'Tavers, ta’ 61 sena.

Pubblikazzjonijiet[immodifika | immodifika s-sors]

Kritika letterarja

  • La Comédie après Molière et le Théâtre de Dancourt (1882).
  • Quomodo Cornelius Noster Aristotelis Poeticam sit Interpretatus (1882).
  • Les Contemporains. Études et Portraits Littéraires (7 vols., 1886–1899; 8th vol. posthumous).
  • Corneille et la Poétique d'Aristote (1888).
  • Impressions de Théâtre (10 vols., 1888–1898).
  • L'Imagier, Études et Portraits Contemporains (1892).
  • Jean-Jacques Rousseau (1907).
  • Jean Racine (1908).
  • Fénelon (1910).
  • Châteaubriand (1912).
  • Les Péchés de Sainte-Beuve (1913).

Teatru

  • Révoltée (1889).
  • Le Député Leveau (1890).
  • Mariage Blanc (1891).
  • Flipote (1893).
  • Le Pardon (1895).
  • L'Âge Difficile (1895).
  • La Bonne Hélène (1896).
  • L'Aînée (1898).
  • Bertrade (1905).
  • La Massière (1905).
  • Le Mariage de Télémaque (1910).
  • Kismet (1912).
  • Un Salon (1924, posthumous).

Poeżiji

  • Les Médaillons (1880).
  • Petites Orientales (1883).

Kitbiet oħra

  • Sérénus, Histoire d'un Martyr. Contes d'Autrefois et d'Aujourd'hui (1886).
  • Dix Contes (1890).
  • Les Rois (1893).
  • Myrrha, Vierge et Martyre (1894).
  • La Franc-maçonnerie (1899).
  • Contes Blancs: la Cloche; la Chapelle Blanche; Mariage Blanc (1900).
  • En Marge des Vieux Livres (1905–1907).
  • Discours Royalistes, 1908–1911 (1911).
  • La Vieillesse d'Hélène. Nouveaux Contes en Marge (1914).

Xogħolijiet tradotti għall-Ingliż

Kwotazzjonijiet[immodifika | immodifika s-sors]

  • "Hemm elf mod kif tara l-istess oġġett." [4]
  • "Il-ġisem għandu karattru kumpless u diffiċli biex jinftiehem daqs il-karattru morali li tiegħu huwa t-traduzzjoni u s-simbolu." [5]
  • “Il-kuntentizza hija tant fraġli li wieħed jirriskja li jitlifha billi jitkellem dwarha. [6]

Aktar qari[immodifika | immodifika s-sors]

  • Blaze de Bury, Yetta (1898). "Jules Lemaître." Fi: Letteratura Franċiża tal-lum. Boston u New York, Houghton, Mifflin and Company, pp. 183–210.
  • Clark, Barrett H. (1916). "Jules Lemaître." Fi: Drammaturisti Franċiżi Kontemporanji. Cincinnati: Stewart & Kidd Co., pp. 121–136.
  • Donoso, Armando (1914). Lemaitre, Crítico Literario. Santiago de Chile: Empresa "Zig-zag".
  • Henry, Stuart Oliver (1897). "Jules Lemaître" . Fi: Sigħat ma Pariġini Famużi. Chicago: Way u Williams, pp. 97–109.
  • Lewisohn, Ludwig (1915). "L-Umanisti." Fi: Id -Drama Moderna. New York, BW Huebsch, pp. 90–99.
  • Matthews, Brander (1895). "Jules Lemaître." Fi: Kotba u Play-books. Londra: Osgood, McIlvaine & co., pp. 117–137.
  • Morice, Henri (1924). Jules Lemaître. Pariġi: Perrin et Cie.
  • Schinz, A. (1907). "Jules Lemaitre Versus Demokrazija," The Bookman, pp. 85–88.

Referenzi[immodifika | immodifika s-sors]

  1. ^ a b ċ d Chisholm 1911.
  2. ^ a b Pierrard 1998.
  3. ^ Conner 2014.
  4. ^ Pène du Bois, Henri (1894). French Folly in Maxims. New York: Brentano's, p. 10.
  5. ^ Pène du Bois (1894), p. 10.
  6. ^ Pène du Bois, Henri (1897). Witty, Wise and Wicked Maxims. New York: Brentano's, p. 16.

Ħoloq esterni[immodifika | immodifika s-sors]

  • Xogħolijiet ta' Jules Lemaître fuq Project Gutenberg
  • Xogħolijiet ta' jew dwar Jules Lemaître fuq l-Internet Archive
  • Xogħolijiet ta' Jules Lemaître fuq LibriVox (public domain audiobooks)
  • Xogħolijiiet ta' Jules Lemaître, fuq Hathi Trust