André Antoine
| André Antoine | |
|---|---|
 | |
| Ħajja | |
| Twelid |
Limoges (en)  , 31 Jannar 1858 |
| Nazzjonalità | Franza |
| L-ewwel lingwa | Franċiż |
| Mewt |
Le Pouliguen (en) , 19 Ottubru 1943 |
| Familja | |
| Ulied |
uri
|
| Edukazzjoni | |
| Alma mater | Lycée Condorcet |
| Lingwi | Franċiż |
| Studenti |
uri
|
| Okkupazzjoni | |
| Okkupazzjoni |
attur reġista teatrali direttur tal-films attur tal-palk theatre critic (en) |
| Premjijiet |
List |
| Influwenzat minn |
Henrik Ibsen (en) Émile Zola |
André Antoine (31 ta’ Jannar 1858 – 23 ta’ Ottubru 1943) kien attur Franċiż, maniġer tat-teatru, direttur tal-films, awtur, u kritiku li huwa meqjus bħala missier il-mise en scène moderna fi Franza.
Bijografija[immodifika | immodifika s-sors]
André Antoine kien skrivan mal-kumpanija tal-gas f'Pariġi meta talab biex jipproduċi drammatizzazzjoni ta' rumanz ta' Émile Zola fit-Teatru Archer. Il-grupp tad-dilettanti li kienu jmexxu dan it-teatru rrifjutawha, għalhekk iddeċieda li joħloq it-teatru tiegħu stess biex jippreżenta l-viżjoni tiegħu għall-iżvilupp tal-arti drammatika.[1]
Antoine waqqaf it-Théâtre Libre f’Pariġi fl-1887. Dan kien théâtre d'essai, teatru ta' workshop, fejn kienu prodotti drammi sew li jistgħu jiġbdu udejenza u sew le. Kien ukoll post għal kitba ġdida li s-suġġett jew il-forma tagħha kien ġie miċħud f’teatri oħra. Fuq medda ta’ seba’ snin, sal-1894, it-Théâtre Libre tellgħu xi 111-il dramm. Ix-xogħol tiegħu kellu influwenza enormi fuq il-palk Franċiż,[1] kif ukoll fuq kumpaniji simili fl-Ewropa, bħall-Independent Theatre Society f'Londra u l-Freie Bühne fil-Ġermanja.[2]
Antoine oppona t-tagħlim tradizzjonali tal-Konservatorju ta' Pariġi, u ffoka fuq stil ta' reċtar u xenarju aktar naturalistiku. B'mod partikolari, il-produzzjonijiet tat-Théâtre Libre kienu ispirati mill- Meiningen Ensemble tal-Ġermanja. Huma esegwew xogħlijiet ta’ Zola, Becque, Brieux, u drammi ta’ naturalisti Ġermaniżi, Skandinavi u Russi kontemporanji. Fl-1894, Antoine kien imġiegħel jagħlaq t-teatru minħabba falliment finanzjarju, iżda kompla billi fetaħ it-Théâtre Antoine minflok. Hemmhekk kompla t-tradizzjonijiet stabbiliti fit-Théâtre Libre, sa mewtu 10 snin wara.
Ix-xogħol tat-Théâtre Libre kien jħaddan kemm ir-Realiżmu kif ukoll Naturaliżmu. Fit-teatru, ir-Realiżmu huwa ġeneralment maħsub li huwa moviment tas-seklu 19 li juża konvenzjonijiet drammatiċi u stilistiċi biex iġib l-awtentiċità u l-'ħajja reali' fir-rappreżentazzjonijiet u testi tad-drama, filwaqt li n-naturaliżmu huwa komunement meqjus bħala estensjoni għal dan fejn isir tentattiv biex tinħoloq illużjoni perfetta tar-realtà. In-naturaliżmu ħafna drabi jingħad li huwa mmexxi mid-Darwiniżmu li jdur mal-kunċett li l-bnedmin huwa ħlejjaq b'imġieba iffurmati mill-eredità ġenetika u l-ambjent li tgħix fih. Antoine kien jemmen li l-ambjent tagħna jiddetermina l-karattru tagħna u ħafna drabi kien jibda l-provi billi joħloq is-sett jew l-ambjent għall-produzzjoni li mbagħad jagħmilha possibli biex lill-atturi tiegħu jesploraw il-karattri tagħhom u l-imġieba tagħhom b’awtentiċità akbar.[3] Spiss kien jimpjega biss atturi mhux imħarrġa, peress li kien jemmen li l-atturi professjonali ta' żmienu ma setgħux jinterpretaw partijiet ta' nies veri b'mod realistiku.
It-Théâtre Libre ta’ Antoine iddedika ruħu b’mod aktar speċifiku għall-Quart d’heure jew spettakli qosra, sempliċi, b’xejn, episodiċi, b’att wieħed. Huwa kkonċentra fuq l-iżvilupp tal-iskript iżda b'reċtar u komportament naturalistiku u dipendenti fuq l-interazzjoni tal-atturi, li jgħin lill-atturi jsibu l-motivazzjonijiet psikoloġiċi tal-karattru tagħhom. Diskussjonijiet dwar kwistjonijiet ta’ interpretazzjoni u l-ambjent tax-xena kienu parti normali mill-provi mal-atturi.[4] Antoine kien jemmen li kull dramm kellu l-burdata jew l-atmosfera unika tiegħu u allura kważi qatt ma reġa’ uża l-istess xenarju. Huwa kien j emmen fil-kunċett li jitneħħa l-hemm imsejjaħ raba' ħajt mill-palk. F'xi drammi kien jagħmel il-provi fi spazju b’erba’ ħitan madwar l-azzjoni, b'sett naturali, u jiddeċiedi liema raba’ ħajt ineħħi aktar tard u b’hekk jiddeċiedi fuq liema naħa jew perspettiva jpoġġi l-udjenza. Id-drammi ppreżentati fit-Théâtre Libre kienu spiss "nieqsa minn plott b'saħħtu, iżda densi f'implikazzjonijiet soċjali u psikoloġiċi" (Chothia, Andre Antoine). Għalkemm in-naturaliżmu kien essenzjali fit-teatru t'Antoine, l-atturi xorta kellhom jagħmlu ċerti li leħinhom jista' jinstema' fuq wara tal-udjenza—hekk, b'xi mod, in-"naturaliżmu" tagħhom kien sempliċiment livell ogħla ta’ illużjoni minn kif kien ippreżentat it-teatru sa dak iż-żmien.
Fl-1894, Antoine ċeda d-direzzjoni tat-teatru tiegħu stess, u l-ewwel mar jaħdem mal-Gymnase, u sentejn wara, mat-teatri tal-Odéon. Ħoloq ħafna dejn u telaq mill-Odéon fl-1914 u dawwar l-attenzjoni tiegħu lejn ir-reġija għaċ-ċinema. Sadanittant, kien għamel żmien qasir f’Istanbul fejn waqqaf it-Teatru tal-Belt ta' Istanbul. Kif bdiet l-Ewwel Gwerra Dinjija reġa’ lura Pariġi.
Bejn l-1915 u l-1922, huwa dderieġa diversi films taħt l-awspiċji tas-Société cinématographique des auteurs et gens de lettres ta' Pierre Decourcelle, fejn addatta diveri xogħlijiet letterarji jew drammatiċi, bħal La Terre ("Id-Dinja"), Les Frères corses ("L-Aħwa Korsijani") u Quatre-vingt-treize ("Tlieta u disgħin"). Applika l-prinċipji tan-naturaliżmu għall-film, billi ta importanza lill-xenarju, elementi naturali li fil-fatt jiddeterminaw l-imġieba tal-protagonisti, u billi uża atturi mhux professjonali li ma kinux marbuta fil-forom antiki tat-teatru. Għal Jean Tulard, Antoine huwa "l-veru missier tan-neorealiżmu".
Antoine temm il-karriera tiegħu bħala kritiku tat-teatru u tal-films. Għal għoxrin sena mill-1919, il-kummentarji tiegħu ġew ppubblikat minn L'Information, u b'mod aktar sporadiku f'Le Journal, Comœdia, u Le Monde illustré . Żewġ volumi ta’ memorji ġew ippubblikati fl-1928, u dehru fil-ġurnal Théâtre mill-1932 sal-1933.
Xogħolijiet[immodifika | immodifika s-sors]
Kitbiet[immodifika | immodifika s-sors]
- Mes souvenirs sur le Théâtre-Libre, 1921
- Mes souvenirs sur le Théâtre Antoine, 1928
Produzzjonijiet teatrali[immodifika | immodifika s-sors]
Ara: Lista ta' produzzjonijiet diretti minn André Antoine
Films[immodifika | immodifika s-sors]
- Les Frères corses ( The Corsican Brothers ) (1917)
- Le Coupable (1917)
- Les Travailleurs de la mer (1917)
- Quatre-vingt-treize (1920)
- Mademoiselle de la Seiglier (1920)
- L'Hirondelle et la Mésange (1920) (minsi għal 60 sena, kellu première fl-1982)
- La Terre (1921)
- L'Arlésienne (1922)
Referenzi[immodifika | immodifika s-sors]
Sorsi oħra[immodifika | immodifika s-sors]
- "André Antoine." Dizzjunarju Internazzjonali tat-Teatru. Vol. 3. Gale, 1996. Bijografija Gale Fil-Kuntest. Web. 24 ta’ Settembru 2011.
- André Antoine, fiċ-Cinéclub de Caen. Web.
- André-Paul Antoine, Antoine, père et fils. Pariġi: Julliard, 1962. Stampa.
- Antoine, André, Microsoft Encarta 2000, Microsoft Corporation, 1999. Web.
- Bourbonnaud, David "André Antoine, diffuseur et traducteur?" Revue Protee: Les formes culturelles de la communication, volum 30, numru 1, Rebbiegħa 2002. Web.
- Dort, Bernard. "Antoine, le patron", Théâtre Public . Pariġi: Seuil, 1967. Web.
- Eckersley, M. "Huwa Kollha Kwistjoni ta' Stil - Formoli tat-Teatru Naturalistiku." Maskra. Drama Victoria: Melbourne, 8. Web.
- Mitter, Shomit u Maria Shevtsova. Ħamsin Direttur Ewlieni tat-Teatru. New York: Routledge, 2005. Stampa.
- Sarrazac, Jean-Pierre u Philippe Marcerou, Antoine, l'invention de la mise en scène, Actes Sud-Papiers (coll. Parcours de théâtre), 1999. Web. (ISBN 978-2742725120 )
- Waxman, Samuel Montefiore. "Antoine and the Théâtre Libre," Cambridge: Harvard University Press, 1926. Ippubblikat mill-ġdid f'karta ta' karta taħt diversi stampi.
- Théatre Antoine fuq Theatreonline.com. Web.
Ħoloq esterni[immodifika | immodifika s-sors]
- Sit uffiċjali tat-Théâtre Antoine (bil-Franċiż)
