Pietro Longhi

Pietro Longhi
Ħajja
Isem propju	Pietro Falca
Twelid	Venezja, 5 Novembru 1701, 1702, 15 Novembru 1701
Nazzjonalità	Repubblika ta' Venezja
Mewt	Venezja, 8 Mejju 1785
Familja
Ulied	uri Alessandro Longhi (en) ;
Edukazzjoni
Lingwi	Taljan
Okkupazzjoni
Okkupazzjoni	pittur; disinjatur; artist viżiv
Post tax-xogħol	Venezja
Xogħlijiet importanti	The Casino (en) ; Portrait of a Venetian Family with a Manservant Serving Coffee (en) ; Presentation (en) ; The Family Concert (en) ; The Rhinoceros (en) ; Colloquio tra baute (en) ; Contadini all'osteria (en) ; The Café (en) ; Exhibition of a Rhinoceros at Venice (en) ; Seven sacraments (en)
Psewdonomu	Pietro Longhi

Pietro Longhi (twieled fil-5 ta’ Novembru 1701^[1] – miet fit-8 ta’ Mejju 1785) kien pittur Venezjan ta’ xeni kontemporanji tal-ħajja.

Bijografija

Pietro Longhi twieled Venezja fil-parroċċa ta’ Santa Marija, u kien l-ewwel wild tal-arġentier Alessandro Falca u ta’ martu Antonia. Huwa adotta l-kunjom Longhi meta beda jpitter. Għall-ewwel kien mgħallem mill-pittur minn Verona Antonio Balestra, li mbagħad irrakkomandah lil Giuseppe Maria Crespi minn Bologna biex ikun l-apprendist tiegħu.^[2]^[3] Crespi kien magħruf ħafna fi żmienu kemm għall-pittura reliġjuża kif ukoll għall-pittura ta’ xeni mill-ħajja ta’ kuljum u kien influwenzat mix-xogħol ta’ pitturi Olandiżi. Longhi rritorna Venezja qabel l-1732. Huwa żżewweġ fl-1732 lil Caterina Maria Rizzi u kellhom ħdax-il wild (tlieta biss minnhom laħqu l-età tal-maturità).

Fost il-pitturi bikrija tiegħu hemm xi pitturi għal fuq l-artali u xogħlijiet b’temi reliġjużi. L-ewwel xogħol maġġuri tiegħu li ġie ddokumentat kien pittura għal fuq l-artal tal-knisja ta’ San Pellegrino fl-1732. Fl-1734, huwa lesta l-affreski fil-ħitan u fis-saqaf tas-sala f'Ca' Sagredo, li jirrappreżentaw il-Mewt tal-ġganti (Caduta dei giganti). Fl-aħħar tas-snin 30 tas-seklu 18, beda jispeċjalizza fil-pittura ta’ xeni mill-ħajja ta’ kuljum fuq skala żgħira f’Venezja li wassluh biex fil-ġejjieni jitqies bħala l-William Hogarth ta’ Venezja. Ix-xeni galanti fuq ġewwa ta’ Longhi jirriflettu t-tendenza tas-seklu 18 favur il-privat u l-borgesija, u kienu popolari ħafna.

Ħafna mill-pitturi tiegħu juru l-Venezjani waqt il-logħob u d-divertiment, bħar-rappreżentazzjoni tal-folla ta’ ċittadini jiċċassaw lejn rinoċeronte Indjan. Din il-pittura, għall-wiri fil-Gallerija Nazzjonali f’Londra, turi lil Clara ir-rinoċeronte miġjuba fl-Ewropa fl-1741 minn kaptan tal-baħar Olandiż u imprenditur minn Leiden, Douvemont van der Meer. Dan ir-rinoċeronte ntwera f’Venezja fl-1751. Jeżistu żewġ verżjonijiet ta’ din il-pittura, kważi identiċi ħlief għar-ritratti mingħajr maskra ta’ żewġt irġiel fil-verżjoni ta’ Ca' Rezzonico. Fl-aħħar mill-aħħar, jista’ jkun li hemm ċajta moħbija fil-pittura, peress li ż-żagħżugħ fuq ix-xellug qed iżomm qarn (li hija metafora li spiss tintuża għall-adulterju) issegat tal-annimal. Forsi dan jispjega wkoll d-differenza bejn in-nisa mhux akkumpanjati.

*Il Ridotto* ta’ Pietro Longhi, għall-ħabta tas-snin 50 tas-seklu 18

Pitturi oħra jirrakkontaw l-attivitajiet ta’ kuljum bħas-swali privati tal-logħob tal-azzard (Ridotti) li pproliferaw fis-seklu 18. Kważi nofs il-figuri fil-pitturi tiegħu mix-xeni tal-ħajja ta’ kuljum għandhom wiċċhom moħbi wara maskri tal-Karnival ta’ Venezja.^[4] F’xi wħud, il-qagħda mhux sigura jew inġenwa u d-dehra tal-persuni fil-pitturi qishom xi pupazzi, donnhom jissuġġerixxu perspettiva satirika tal-artist lejn is-suġġetti tiegħu. Il-fatt li din il-kwalità ta’ pupazzi kienet biċċa xogħol intenzjonata min-naħa ta’ Longhi huwa attestat mid-dettall tal-figuri fil-pitturi bikrin u fit-tpinġijiet tiegħu. Il-ħafna tpinġijiet ta’ Longhi, tipikament bil-ġibs iswed jew bil-lapes enfasizzat bil-ġibs abjad fuq karta kkulurita, spiss saru għall-fini tagħhom stess, iktar milli bħala studji għal xi pitturi.

Fis-snin 50 tas-seklu 18, Longhi — bħal Crespi qablu — ġie kkummissjonat biex ipitter seba’ tili li jiddokumentaw is-seba’ sagramenti Kattoliċi. Dawn issa jinsabu fil-Pinakoteka ta’ Querini Stampalia flimkien max-xeni tiegħu mill-kaċċa (Caccia).

Mill-1763 Longhi kien Direttur tal-Akkademja tat-Tpinġija u t-Tinqix. Minn dak il-perjodu, huwa beda jaħdem ħafna fuq ir-ritratti fil-pittura tiegħu, u kien assistit b’mod attiv minn ibnu, Alessandro. Longhi miet fit-8 ta’ Mejju 1785, wara perjodu qasir fejn kien marid.^[5]

Legat

Pitturi magħrufa ta’ xeni mill-ħajja ta’ kuljum ġew prodotti minn artisti kontemporanji oħra fl-Italja bħal Gaspare Traversi u Giuseppe Maria Crespi. Longhi mhux biss tbiegħed mid-dinja tal-mitoloġija grandjuża tal-istorja li ħafna drabi kienet tattira n-nobbiltà Venezjana, talli ffoka ferm ukoll fuq il-preżent, xi ħaġa li ftit pitturi f’Venezja kien għamlu. Jekk Canaletto u Guardi huma t-tieqa tagħna biex nittawlu lejn ir-ritwali esterni tar-repubblika, Longhi huwa t-tieqa tagħna biex nitkixxfu dwar x’ġara ġewwa l-kmamar. Il-kritiku Bernard Berenson jiddikjara li:^[6]

Longhi pitter għall-Venezjani li kienu jħobbu l-pittura, u kien joħloq pitturi dwar ħajjithom stess fil-fażijiet domestiċi ordinarji kollha tagħhom. Fix-xeni għand il-barbier, naraw iz-zekzik tal-barbier bil-parrokka u t-tpaċpiċ tas-seftura; fl-iskola taż-żfin donnha nistgħu nisimgħu l-mużika pjaċevoli tal-vjolin. Ma hemm l-ebda nota traġika mkien. Kulħadd jilbes, jiżfen, jagħmel inkini, jieħu l-kafè, eċċ. bħallikieku ma kien hemm xejn ieħor fid-dinja x’jagħmel. Il-pitturi ta’ Longhi kienu jinkludu fl-istess tila tonalità ta’ korteżija għolja, ta’ raffinament kbir, flimkien ma’ ferħ mifrux fost is-suġġetti, xi ħaġa li kienet tiddistingwi l-pitturi ta’ Longhi mix-xogħlijiet ta’ Hogarth, li ħesrem kienu jkunu tant brutali u mimlijin bidliet.

Maskri

F’bosta pitturi, Longhi jpitter figuri libsin maskra involuti f’diversi atti mill-logħob tal-azzard sal-ittantar tan-nisa. Pereżempju, fil-pittura ta’ Longhi Il-Laqgħa tal-Prokuratur u Martu hemm mara fuq quddiem li qed isellmilha raġel li huwa preżunt li huwa r-raġel tagħha. L-ambjent huwa ta’ tip ta’ post ta’ ġabra fejn dak iż-żmien persuni bil-maskri kienu jiltaqgħu fihom għal kwistjonijiet privati bħal laqgħat romantiċi.^[7] Il-mara u r-raġel tagħha mhumiex libsin maskra, iżda fuq ix-xellug, mara bilqiegħda qed tneħħi l-maskra biex tindirizza lil raġel bil-maskra li qed iserraħ ma’ spallitha. Dan l-att jista’ jissuġġerixxi li minħabba l-maskra tal-mara tat-tip Moretta, li ma għandhiex fetħa għall-ħalq, twassalha biex tneħħiha sabiex titkellem; interpretazzjoni oħra hi li l-mara tant hija interessata fir-raġel bil-maskra li lesta tneħħi l-maskra tagħha biex tikxiflu l-identità tagħha.

F’Iċ-Ċarlatan (1757), il-karattru ewlieni huwa relegat fl-isfond, fejn joqgħod fuq mejda mdawwar b’nisa jħarsu lejh u tifel żgħir. Fuq quddiem, mara bil-maskra tidher qed tilgħab bl-imrewħa tagħha u minn taħt tħares lejn raġel bil-maskra li qed jgħolli parti mil-libsa tagħha. Hemm sens ta’ duwalità peress li jinħoloq kuntrast bejn l-avveniment ordinarju tar-raġel fuq il-mejda u r-realtà tal-ħajja Venezjana rrappreżentata mill-koppja jittantaw lil xulxin; dan huwa simili għad-duwalità tal-maskra li tintuża mis-suġġetti tiegħu biex jinħbew fiżikament, iżda mbagħad jikxfu x-xewqat tagħhom bla ma jafu.

F’Il Ridotto (għall-ħabta tas-snin 50 tas-seklu 18), Longhi juri waħda mis-swali tal-logħob tal-azzard ewlenin f’Venezja. Ix-xena hija miżgħuda b’figuri bil-maskra u bla maskra. Il-qofol ta’ din il-pittura juri xena ta’ mara mistħija u raġel aggressiv li jgħollilha l-libsa. Longhi jirrepeti l-figuri tal-koppja jittantaw lil xulxin, u juri r-Ridotto bħala post fejn l-elit soċjali — li ma jurix imġiba bħal din fil-pubbliku u lanqas mingħajr maskra — jabbanduna l-inibizzjonijiet kollha u jaqgħu għax-xewqat reali tagħhom.

Xogħlijiet

San Pellegrino condannato al supplizio, 1730 - 1732, żejt fuq it-tila, 400 × 340, parrocchiale di San Pellegrino.
Adorazione dei Magi, 1730 - 1732, żejt fuq it-tila, 190 × 150, Venezja, Skola ta’ San Ġwann l-Evanġelista.
Caduta dei giganti, affreschi, Venezja, Ca' Sagredo, 1734.
Pastorello seduto, 1740, żejt fuq it-tila, 61 × 48, Bassano, Mużew ċiviku.
Pastorello in piedi, 1740, żejt fuq it-tila, 61 × 48, Bassano, Mużew ċiviku.
Pastorella con fiore, 1740, żejt fuq it-tila, 61 × 48, Bassano, Mużew ċiviku.
Pastorella con gallo, 1740, żejt fuq it-tila, 61 × 48, Bassano, Mużew ċiviku.
Pastorello in piedi, 1740, żejt fuq it-tila, 61 × 45, Rovigo, Mużew tas-Seminarju
La filatrice, 1740, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
Le lavandaie, 1740, olio su tavola, 61 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
L'allegra coppia, 1740, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
La polenta, 1740, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
I bevitori, 1740 - 1745, żejt fuq it-tila, 61 × 48, Milano, Galleria d'Arte Moderna
Il concertino, 1741, żejt fuq it-tila, 60 × 48, Venezja, Gallerie dell'Accademia
La lezione di danza, għall-ħabta tal-1741, żejt fuq it-tila, 60 × 49, Venezja, Gallerie dell'Accademia
Il sarto, għall-ħabta tal-1741, żejt fuq it-tila, 60 × 49, Venezja, Gallerie dell'Accademia
La toeletta, għall-ħabta tal-1741, żejt fuq it-tila, 60 × 49, Venezja, Gallerie dell'Accademia
La presentazione, għall-ħabta tal-1741, żejt fuq it-tila, 64 × 53, Pariġi, Louvre
La visita alla biblioteca, għall-ħabta tal-1741, żejt fuq it-tila, 59 × 44, Worcester, Mużew tal-Arti ta’ Worcester
Affreski, 1744, Venezja, Knisja ta’ San Pantalon
Il risveglio del cavaliere, 1744, żejt fuq it-tila, 49 × 60, Windsor, Kollezzjonijiet irjali
La moscacieca, 1744, żejt fuq it-tila, 48 × 58, Windsor, Kollezzjonijiet irjali
Lo svenimento, 1744, żejt fuq it-tila, 49 × 61, Washington, Gallerija Nazzjonali
Il gioco della pentola, 1744, żejt fuq it-tila, 49 × 61, Washington, Gallerija Nazzjonali
La visita alla dama, 1746, żejt fuq it-tila, 61 × 49, New York, Metropolitan Museum
Incontro del procuratore con la moglie, 1746, żejt fuq it-tila, 61 × 49, New York, Metropolitan Museum
La visita al Lord, 1746, żejt fuq it-tila, 61 × 49, New York, New York, Metropolitan Museum
La modista, 1746, żejt fuq it-tila, 61 × 49, New York, Metropolitan Museum
Gruppo di famiglia, 1746, żejt fuq it-tila, 61 × 49, Londra, Gallerija Nazzjonali
La visita del procuratore, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 61 × 49, Londra, Gallerija Nazzjonali
Il cavadenti, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 50 × 62, Milan, Pinakoteka ta’ Brera
Le lavandaie, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Kastell ta’ Zoppola, Pordenone
La polenta, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 60 × 50, Kastell ta’ Zoppola, Pordenone
La filatrice, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Kastell ta’ Zoppola, Pordenone
Gli ubriachi, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Kastell ta’ Zoppola, Pordenone
La filatrice, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 60 × 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
Le filatrici, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 60 × 49, Venezja, Piankoteka ta’ Querini Stampalia
La contadina addormentata, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
La furlana, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 61 x 49,5, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
La venditrice di fritole, għall-ħabta tal-1750, żejt fuq it-tila, 62 × 51, Venezja, Ca' Rezzonico
Il rinoceronte, 1751, żejt fuq it-tila, 62 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
Il rinoceronte, għall-ħabta tal-1751, żejt fuq it-tila, 60 × 57, Londra, Gallerija Nazzjonali
L'indovina, 1752, żejt fuq it-tila, 62 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
La scuola di lavoro, 1752, żejt fuq it-tila, 62 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
La famiglia Sagredo, għall-ħabta tal-1752, żejt fuq it-tila, 60 x 49, Venezja, Fundazzjoni Querini Stampalia
La lezione di geografia, għall-ħabta tal-1752, żejt fuq it-tila, 61 × 49, Venezja, Fundazzjoni Querini Stampalia.
Il farmacista, 1752, żejt fuq it-tila, 60 × 48, Venezja, Gallerie dell'Accademia
Il solletico, 1755, żejt fuq it-tila, 61 × 48, Madrid, Kollezzjoni Thyssen
Il battesimo, 1755-57, żejt fuq it-tila, 62 × 51, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
La cresima, 1755-57, żejt fuq it-tila, 60 x 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
La confessione, 1755-57, żejt fuq it-tila, 60 x 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
La comunione, 1755-57, żejt fuq it-tila, 60 x 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
Il matrimonio, 1755-57, żejt fuq it-tila, 62 x 50, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
L'ordine sacro, 1755-57, żejt fuq it-tila, 61 x 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
L'estrema unzione, 1755-57, żejt fuq it-tila, 61 x 50, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
La caccia alla lepre, 1755-60, żejt fuq it-tila, 56 x 72,5, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
Il "Mondo Novo", għall-ħabta tal-1756, żejt fuq it-tila, 61 x 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
Il ciarlatano, 1757, żejt fuq it-tila, 62 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
Gli alchimisti, 1757, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Venezja, Ca' Rezzonico
Il Ridotto (i), 1757-60, żejt fuq it-tila, 61 x 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
Il Ridotto (ii), 1757-60, żejt fuq it-tila, 60 x 47, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
La caccia all'anitra in Laguna, għall-ħabta tal-1760, żejt fuq it-tila, 57 x 74, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
I giocatori di carte, 1760, żejt fuq it-tila, 60 × 47, Milan, Gallerija tal-Arti Moderna
La lezione di musica, 1760, żejt fuq ir-ram, 45 × 58, Baltimore, Walters Art Gallery
Il caffè, għall-ħabta tal-1760, żejt fuq it-tila, ?x? , Verona, Mużew ta’ Castelvecchio
Le tentazioni di S. Antonio, ante 1761, żejt fuq it-tila, 60 x 50, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
Monaci, canonici e frati di Venezja, 1761, żejt fuq it-tila, 61 x 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
Pitagora filosofo, 1762, żejt fuq it-tila, 130 × 91, Venezja, Gallerie dell'Accademia
Il casotto del leone, 1762, żejt fuq it-tila, 61 × 50, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
Ritratto di Francesco Guardi, 1764, żejt fuq it-tila, 132 × 100, Venezja, Ca' Rezzonico
Ritratto di famiglia Venezjana, 1760-65, żejt fuq it-tila, 80 × 89 cm, Segromigno Monte, Kollezzjoni Eredi Salom
La caccia in valle (7 episodi), għall-ħabta tal-1765-70, żejt fuq it-tila, 61 × 50 ciascuno, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
I contadini all'osteria, għall-ħabta tal-1765-70, żejt fuq it-tila, 60 x 49, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia
La famiglia Michiel, għall-ħabta tal-1780, żejt fuq it-tila, 49 × 61, Venezja, Pinakoteka ta’ Querini Stampalia

Biblijografija

Antonio Maria Zanetti, Descrizione di tutte le pubbliche pitture della città di Venezia, 1733.
Alessandro Longhi, Compendio delle vite de' Pittori Veneziani, 1761.
Carlo Damerini, I pittori veneziani del Settecento, 1928.
Giovanni Battista Galizzi, Le chiese di San Pellegrino, 1942.
Francesco Valcanover, Affreschi sconosciuti di Pietro Longhi, f’«Paragone», 1956.
Bernard Berenson, I pittori veneziani del Rinascimento, 1958.
André Chastel, L'arte italiana, 1958.
Michael Levey, Painting in XVIII Century, 1959.
Egidio Martini, La pittura veneziana del Settecento, 1964.
Francesco Valcanover, Catalogo ragionato delle opere di Pietro Longhi, 1968.
Giulio Carlo Argan, Storia della pittura italiana, 1968.
Terisio Pignatti, Pietro Longhi, 1968.
Manlio Dazzi - Ettore Merkel, Catalogo della Pinacoteca della Fondazione scientifica Querini Stampalia, Vicenza, Neri Pozza Editore, 1979, pp. 88-96.

Referenzi

^ Martineau & Robison 1984, p. 463.
^ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Longhi, Pietro" . Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.
^ "Pietro Longhi | Venetian artist". Encyclopedia Britannica (bl-Ingliż). Miġbur 2021-05-08.
^ Spike JT. p. 203
^ "Artist Info". www.nga.gov. Miġbur 2021-05-08.
^ Berenson, Bernard (1901). The Venetian Painters of the Renaissance: With an Index to Their Works (bl-Ingliż). G.P. Putnam's sons. pp. 73–74.
^ Pignatti 1969, p. 81.

[1] Martineau & Robison 1984, p. 463.

[2] Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Longhi, Pietro" . Encyclopædia Britannica (11th ed.). Cambridge University Press.

[3] "Pietro Longhi | Venetian artist". Encyclopedia Britannica (bl-Ingliż). Miġbur 2021-05-08.

[4] Spike JT. p. 203

[5] "Artist Info". www.nga.gov. Miġbur 2021-05-08.

[6] Berenson, Bernard (1901). The Venetian Painters of the Renaissance: With an Index to Their Works (bl-Ingliż). G.P. Putnam's sons. pp. 73–74.

[7] Pignatti 1969, p. 81.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]