Kastell ta' Lubart

Il-Kastell ta' Lubart, magħruf ukoll bħala l-Kastell ta' Lutsk (bl-Ukren: Луцький замок, b'ittri Rumani: Lutskyi zamok; bil-Pollakk: Zamek w Łucku) kif ukoll bħala l-Kastell ta' Liubart (bil-Litwan: Liubarto pilis, Замок Любарта, Zamok Liubarta) jew il-Kastell ta' Fuq (bil-Litwan: Lucko aukštutinė pilis, Верхній замок, Verkhnii zamok), beda jeżisti f'nofs is-seklu 14 bħala r-residenza ffortifikata ta' iben Gediminas, Liubartas (Lubart), l-aħħar mexxej tal-Galicia-Volhynia magħquda. Huwa l-iżjed għeliem prominenti ta' Lutsk, l-Ukrajna u b'hekk jidher fuq in-naħa ta' wara tal-karta tal-flus tal-200 hryvnia Ukrena. Kastell ieħor tal-belt, magħruf bħala l-Kastell t'Isfel, li nbena mill-familja Czartoryski fis-seklu 14, issa jinsab fi stat ta' fdalijiet.

Storja

Ir-raħal tar-Rus ta' Kiev, Luchesk, kien imdawwar b'ħajt tal-injam diġà fl-1075, meta Boleslaus il-Qalbieni assedjaha għal 6 xhur. Yury Dolgoruky ma rnexxilux jieħu Lutsk wara assedju ta' 6 ġimgħat fl-1149. Fl-1255, il-ħitan ta' Lutsk ġew assedjati min-neputi ta' Khan Jochi, Kuremsa.^[1]

Il-kastell attwali, li jispikka fuq ix-xmara Styr, inbena l-iktar matul is-snin 40 tas-seklu 14, għalkemm intużaw xi partijiet mill-ħitan iktar bikrin. Irnexxielu jegħleb l-assedji ta' bosta qawwiet, inkluż Casimir il-Kbir (fl-1349), Jogaila (fl-1431) u Sigismund Kęstutaitis (fl-1436). Barra minn hekk, in-nobbli Litwani nġabru hemmhekk flimkien mad-Duka Suprem tal-Litwanja Władysław II Jagiełło u mal-Gran Duka Vytautas. Attendew il-Kungress saħansitra l-Imperatur Ruman Sagru Sigismund, il-Gran Prinċep ta' Moska Vasily II, u l-Voivode Dan II tal-Wallakkja.^[2]

Matul ir-renju twil ta' Vytautas, il-Kastell ta' Lutsk ġie ffortifikat iktar biex jgħasses kontra l-artillerija u l-armi tan-nar. Id-daħla prinċipali, issa magħluqa bil-brikks, kienet mill-Punent u kkollegata ma' pont fuq ħandaq estern. Matul is-sekli 16 u 17 inbnew tliet torrijiet prinċipali, issa msejħa "Lubart", "Švitrigaila" (it-tnejn f'ġieħ il-prinċpijiet Litwani) u l-"Isqof".

Il-ħitan tal-kastell fl-imgħoddi kienu jinkorporaw ukoll il-Katidral ta' San Ġwann, palazz tal-Gran Duki, u palazz episkopali. Minn dawn il-binjiet, fadal biss il-palazz Neo-Klassiku tal-isqfijiet.

Fit-2 ta' Lulju 1941, 1,160 Lhud inqatlu fi ħdan il-ħitan tal-kastell iżda ma hemm l-ebda monument jew mafkar ta' din it-traġedja fil-kastell.^[3]

Referenzi

^ "Романовская В.Б., Квачадзе О.Б. Политические основы правового статуса человека по средневековому праву городов Руси и Западной Европы XI-XIV вв.: сравнительно-правовой анализ". Genesis: исторические исследования. 3 (3): 255–279. March 2015. doi:10.7256/2409-868x.2015.3.14807. ISSN 2409-868X.
^ K. Kowalski, B. Rzebik-Kowalska, 1991: Mammals of Algeria. Wrocław-Warszawa-Kraków, Ossolineum-Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk. 370 pp". Acta Theriologica. 37: 140. doi:10.4098/at.arch.92-14. ISSN 0001-7051.
^ Timothy Snyder: The Life and Death of Western Volhynian Jewry, 1921-1945. In: Ray Brandon, Wendy Lower: The Shoah in Ukraine. Indiana University Press, 2008, ISBN 0-253-35084-0, ISBN 978-0-253-35084-8, p. 92.

[1] "Романовская В.Б., Квачадзе О.Б. Политические основы правового статуса человека по средневековому праву городов Руси и Западной Европы XI-XIV вв.: сравнительно-правовой анализ". Genesis: исторические исследования. 3 (3): 255–279. March 2015. doi:10.7256/2409-868x.2015.3.14807. ISSN 2409-868X.

[2] K. Kowalski, B. Rzebik-Kowalska, 1991: Mammals of Algeria. Wrocław-Warszawa-Kraków, Ossolineum-Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk. 370 pp". Acta Theriologica. 37: 140. doi:10.4098/at.arch.92-14. ISSN 0001-7051.

[3] Timothy Snyder: The Life and Death of Western Volhynian Jewry, 1921-1945. In: Ray Brandon, Wendy Lower: The Shoah in Ukraine. Indiana University Press, 2008, ISBN 0-253-35084-0, ISBN 978-0-253-35084-8, p. 92.

[1]

[2]

[3]